Wanneer is er sprake van Levend Verlies en hoe kun je hier nu het beste mee omgaan?
Levend Verlies
Wanneer is iets levend verlies?
De term die voor het eerst werd geïntroduceerd door de Britse psycholoog Pauline Boss in de jaren 1970.
Over het algemeen spreken we hiervan wanneer er sprake is van langdurig verdriet en rouw vanwege dat er een blijvende verandering is in de gezondheid of leefomstandigheden in ons leven of in het leven van iemand die ons dierbaar is.
Denk hierbij bijvoorbeeld aan: het hebben van een fysieke of geestelijke beperking, een ernstige of ongeneselijke ziekte, een psychische aandoening of verslaving(en). Je kunt onderscheid maken tussen voor en erna. De persoon is niet meer dezelfde.
Uitzonderingen zijn hierin uiteraard ook van toepassing, bijvoorbeeld wanneer een dierbare wordt geboren met een afwijking of beperking.
De impact van levend Verlies
Levend verlies kan dus worden ervaren door de persoon bij wie het verlies van toepassing is en door diens naaste dierbaren.
Omdat we allemaal anders zijn, wordt de impact van dit levend verlies ook door iedereen anders ervaren en gaat iedereen er anders mee om. De voornaamste gevoelens die hierin te herkennen zijn, zijn: verdriet, boosheid, verwarring, schuld en eenzaamheid.
Doordat er vaak ook veel onzekerheid is in het verloop, ligt er een continue druk en wordt er vaak meer stress ervaren.
Dit kan onderlinge relaties ook onder druk zetten, naast de impact op de mentale en fysieke gezondheid.
De gevolgen kunnen uitlopen tot een burn-out, depressie, vervreemding of woedeaanvallen, om er zo een paar te noemen.
Wat kun je doen?
Iedereen heeft hier zijn eigen voorkeuren en manieren in.
Wel is het bewezen dat erover praten helpt. Niet zozeer zodat de ander het ‘probleem’ kan oplossen, want dat is immers onmogelijk.
Wel zodat hierdoor steun gegeven kan worden en er dus ook steun ontvangen kan worden.
Het kan al genoeg zijn dat de ander gewoon luistert naar je verhaal, met je meeleeft en begrip toont voor hoe jij je voelt en hoe lastig je situatie is. Praktische tips, adviezen en handvatten kunnen ook helpen; wel is mijn advies om het van te voren te vragen of de ander daar behoefte aan heeft. Zo kan de ander soms al geholpen zijn met ondersteuning in het huishouden of de financiën, zodat er wat tijd is voor afleiding. Wanneer er onvoldoende steun en begrip is vanuit de nabije omgeving is er altijd de mogelijkheid om dit bij een professionele hulpverlenersinstantie te krijgen.
Voor vooral psycho-sociaal of emotionele steun kun je het beste beginnen bij je dokter, waarbij je vaak wordt doorverwezen naar de POH (praktijk ondersteuner Huisarts).
Mochten deze gesprekken niet genoeg zijn, kan je vaak een doorverwijzing krijgen voor (of zelf zoeken naar) een andere passende coach, psycholoog of therapeut.
Wanneer het meer aankomt op financiële hulp, praktische ondersteuning of hulpmiddelen is de beste start navraag doen bij je gemeente.
Zij kunnen je vaak verder helpen of aangeven bij waar je anders het beste met je vraag terecht kunt.
Meer bewustwording
Zoals met veel thema’s die wat onderbelicht zijn, valt er veel te winnen door meer bewustwording.
Dit krijg je door er meer over te praten, te horen en te lezen.
In deze maatschappij ligt de focus nog aardig op het individuele en het prestatiegerichte.
Maar we zijn mens – en mensen zijn kudde dieren. We kunnen het niet allemaal alleen en dat moeten we ook niet willen.
Hulp vragen of accepteren is geen zwakte.
Juist door anderen toe te laten, te vertrouwen en toe te staan jou te ondersteunen – zorg jij voor jezelf.
Want hierdoor kan jij ervoor zorgen dat je even niet de mantelzorger bent, je kunt je gedachten verzetten en jezelf prioriteren.
Waardoor je ook een andere energie krijgt die je vervolgens weer kan gebruiken in je situatie.
Win – Win dus.
