Dag valkuil,
Daar was je weer.
Ik dacht je te zien, je te kunnen ontwijken.
Maar de val deed nog net zo zeer.
Overal waar ik ga, is waar jij bent.
Toch raak ik nooit aan je gewend.
Geschaafd en beschaamd begin ik aan mijn klim naar boven.
Moet ik er dan echt aan gaan geloven?
Dat ik aan jou geen weerstand bieden kan?
Ik rust wat uit, mijn blik naar voren gericht.
Mijn eindbestemming nog ver uit zicht.
Ik neem de eerste stappen en vervolg mijn pad.
Tot de volgende keer, valkuil.
Ik val vast nog wel eens weer in je gat.
Wat betekent 'Familie'? Hoe verbonden ben jij met de mensen waarmee je bent opgegroeid? Het…
Een gedicht dat gaat over de persoon die je ziet wanneer je in de spiegel…
Een gedicht over loslaten, met als thema en metaforen rondom het strand, de zee en…
Vergiffenis. Wat is dat precies? Wanneer vraag je dit en wanneer ontvang je het?
Emoties. Ze zijn verwarrend. Ze zorgen voor ongemak. De één mag er wel zijn de…