Leun maar op mij,
Ik ga nergens naartoe.
Steun maar op mij,
Telkens als je verdrietig bent of moe.
Rust maar uit, neem je tijd,
Pak je ruimte – raak wat van je belasting kwijt.
Het lijkt zo klein, het is een groot gebaar,
Hier zijn, samen met en voor jou, als steunpilaar.
Jacqueline Schots – de Ruig, woonachtig in Deventer. (Ervarings)deskundig in de zorg én rondom rouw & verlies. Ik streef naar een maatschappij waarin alle vormen van verlies en rouw ‘doodnormaal’ zijn. Daarom bied ik mijn kennis en kunde aan voor zorgprofessionals en docenten.
soms heb je van die dagen dat je het allemaal niet meer zo ziet zitten, je op ‘survival’- stand’ staat.
Over dit soort dagen, schreef ik dit gedicht.
Een gedicht dat gaat over de persoon die je ziet wanneer je in de spiegel kijkt. Hoe vaak en hoe goed kijk jij naar jezelf?
Een gedicht over het innerlijk kind.
0 Reacties