Leun maar op mij,
Ik ga nergens naartoe.
Steun maar op mij,
Telkens als je verdrietig bent of moe.
Rust maar uit, neem je tijd,
Pak je ruimte – raak wat van je belasting kwijt.
Het lijkt zo klein, het is een groot gebaar,
Hier zijn, samen met en voor jou, als steunpilaar.
Jacqueline Schots – de Ruig, woonachtig in Deventer. (Ervarings)deskundig in de zorg én rondom rouw & verlies. Ik streef naar een maatschappij waarin alle vormen van verlies en rouw ‘doodnormaal’ zijn. Daarom bied ik mijn kennis en kunde aan voor zorgprofessionals en docenten.
Een gedicht over loslaten, met als thema en metaforen rondom het strand, de zee en de wind.
Een gedicht over het innerlijk luisteren. Focussen.
Wat betekent ‘Familie’? Hoe verbonden ben jij met de mensen waarmee je bent opgegroeid?
Het kan soms complex en pijnlijk in elkaar zitten. In dit gedicht schrijf ik over mijn eigen ervaring.
0 reacties