Gedicht: Familieband
Mijn hart zakt in mijn maag,
Wanneer ik je bericht zie staan.
Een bekend onheilspellend gevoel,
Zal het weer hetzelfde gaan?
Een woordenwaterval,
Het water dat tot je lippen staat.
Het komt niet eens in je op,
Om te vragen hoe het met me gaat.
Is dit wat verbondenheid inhoudt?
Wat het woord ‘familie’ moet betekenen?
Welke keuze ik hierin ook maak, het voelt fout.
Moet ik dan maar op het ergste rekenen?
Het contact bloed weer snel dood,
Zoals het vaker gaat.
Je laat me in het ongewisse,
Zoek je nu de hulp waarmee je bent gebaat?
Er is weinig dat ons nu nog verbindt,
Behalve onze achternaam en ons bloed.
Al zal ik altijd blijven wensen dat het anders was,
Is dit waarmee ik verder moet.
Jacqueline Schots – de Ruig, woonachtig in Deventer. (Ervarings)deskundig in de zorg én rondom rouw & verlies. Ik streef naar een maatschappij waarin alle vormen van verlies en rouw ‘doodnormaal’ zijn. Daarom bied ik mijn kennis en kunde aan voor zorgprofessionals en docenten.
0 Reacties